Jeszcze do niedawna na taras popularne były płytki gresowe i ceramiczne, natomiast drewno w przeciwieństwie do nich jest materiałem przyjemnie ciepłym w dotyku. Nie nagrzewa się nadmiernie od słońca, lecz w zależności od wilgoci, może pękać lub się paczyć, a pod wpływem promieni słonecznych szarzeć. Nawierzchnię tarasu wykończoną drewnem należy co kilka lat należy odnawiać - szlifować, impregnować, malować. Jeżeli któraś deska ulegnie uszkodzeniu, wówczas się ją wymienia.
Rodzaje drewna na taras
Drewno na taras musi być twarde, odporne na niszczące działanie czynników atmosferycznych - deszczu, śniegu, mrozu, słońca. Specjaliści najbardziej polecają odmiany egzotyczne: ipe, bangkirai, kempas, merbau, cumaru, massaranduba, modrzew syberyjski, mukulungu, tek. Zawierają one dużo naturalnych substancji impregnujących, są więc odporniejsze na wilgoć w przeciwieństwie do gatunków rodzimych. Mają też większą gęstość, dlatego są bardziej stabilne wymiarowo i wytrzymałe. Minusem niestety jest to, że są drogie.
Najtańszym zamiennikiem gatunków egzotycznych jest termodrewno, na przykład termojesion, termososna. Surowce te poddawane są obróbce termicznej, w wyniku której redukuje się ich wilgotność i pozbawia żywicy, co zapobiega powstawaniu wycieków. Takie deski tarasowe są odporne na biodegradację, stabilne wymiarowo i nie trzeba ich konserwować. Pod wpływem wysokiej temperatury sosna zyskuje ciepły karmelowy odcień z wyrazistymi sękami, znów jesion - koniakowy. Z gatunków rodzimych nie należy wybierać najtańszej naturalnej miękkiej sosny. Możemy ewentualnie zdecydować się na modrzew, który ma naturalną odporność na biodegradację.
Deski ryflowane
Kolorystyka i cena drewnianych desek tarasowych
Na nawierzchnię tarasu wykorzystywane są deski ryflowane, z których woda bez trudu spływa. Drewno możemy zabarwić na dowolny kolor. Najlepiej jednak wygląda zabezpieczone preparatem podkreślającym jego naturalnym odcień. Poszczególne gatunki mają kolor od jasnego brązu, poprzez mahoniowo-bursztynowy, ceglastoczerwony, czerwienie, delikatną purpurę, nasyconą czerwień do ciemnoczerwonego lub grafitowego brązu. Od kilku lat modny (popularny) jest szary odcień. Naturalne szarzenie nie pogarsza właściwości gatunków egzotycznych. W przypadku rodzimych - konieczne jest systematyczne powtarzanie zabiegów impregnujących. Deski drewniane przeważnie zamawiane są w tartaku. W zależności od wielkości i kształtu tarasu, możemy zlecić przygotowanie ich o wybranej grubości, długości i szerokości. Cena jest powiązana z gatunkiem drewna oraz wielkością elementów. Na foremnym, dużym podeście dobrze wyglądają deski długie, na przykład 250 cm i wąskie - około 14-15 cm. Grubość z reguły wynosi 2,4-4 cm. Im drobniejsze elementy, tym są tańsze.
Deska tarasowa o wymiarach 24 x 140 x 2500 mm z modrzewia obecnie kosztuje 60 zł za sztukę, z sosny 40 zł, wyrób z kompozytu 45 zł.
Montaż desek tarasowych
Sposób ułożenia desek zależy od kształtu tarasu i różnicy poziomów pomiędzy posadzką na parterze, a planowaną nawierzchnią. Jeżeli różnica ta jest duża, buduje się go na słupach, które utrzymują nośny ruszt z belek ponad poziomem terenu. Jeśli zaś mała - ruszt wystarczy wykonać na bloczkach lub słupkach betonowych. Podłoże pod taras trzeba wyrównać. Następnie co 1-1,5 metra osadza się bloczki fundamentowe i układa na nich papę albo metalowe kątowniki, do których przymocowane będą legary. Dzięki temu drewno nie będzie się stykać z wilgotnym betonem, co wyeliminuje ryzyko biologicznej degradacji. Legary powinny być zastosowane w odstępie 50-60 cm, aby deski na nich położone się nie uginały. Aby uniknąć rdzawych zacieków, do ich przytwierdzania używane są nierdzewne wkręty. Na legarach układane są deski o maksymalnej szerokości 15 cm - najlepiej wzdłuż 1,5 procentowego spadku, żeby łatwiej spływała po nich woda opadowa (wzdłuż ryflowania elementów). Nie mocuje się ich metodą na ścisk, ale z zachowaniem szczelin o szerokości minimum 0,5 cm. Dzięki temu drewno jest lepiej wentylowane.
Konserwacja desek tarasowych
Drewno zabezpiecza się przed niszczącym działaniem czynników atmosferycznych olejem, aplikowanym w co najmniej dwóch warstwach. Co roku, przed letnim sezonem nawierzchnię należy porządnie wyczyścić, na przykład myjką ciśnieniową. Trzeba jednak pamiętać o tym, aby unikać detergentów. Powodują one matowienie i uszkodzenie powłoki, która może się złuszczyć. Właściwym (odpowiednim) wyborem są specjalne środki myjące oraz odszarzacze, przeznaczone wyłącznie do drewna. Po wyschnięciu nawierzchni dobrze jest przeszlifować elementy, odkurzyć i zaimpregnować olejem. Nie wolno zapomnieć o systematycznej konserwacji, bowiem niezabezpieczone drewno zbutwieje.
Konserwacja podłogi tarasowej
Wprawdzie pojedyncze elementy dość łatwo możemy wymienić, ale kiedy zniszczenia obejmą większą powierzchnię, taras trzeba będzie rozebrać i ułożyć nową nawierzchnię. Optymalne warunki impregnacji to pochmurny dzień (bez intensywnego słońca), temperatura powietrza poniżej 25 stopni Celsjusza i wilgotność około 60 procent. Olej chroni deski od wewnątrz i podkreśla ich strukturę. Utworzona z niego powłoka hydrofobowa odpycha cząsteczki wody. W przypadku gatunków iglastych, nie chroni ona jednak przed działaniem drobnoustrojów. Przed niszczącym wpływem grzybów - zgnilizną i pleśnią - zabezpiecza lazura olejna, zawierająca biocydy. Przed szarzeniem drewno chronią filtry UV, występujące w pigmentach. Bezbarwne oleje i lazury pielęgnują drewno, ale nie zabezpieczają przed zmianą barwy.
